سانتاهای امروزی چی هدیه می خرند؟

برای هومن یک دستگاه Xbox 360 250GB Kinect خریدم. واقعا فوق العاده است. شخص جلوی تلویزیون می ایستد و با هر حرکتش، قهرمان بازی حرکت می کند. این تکنولوژی برای پاسخگویی به انتقادهایی که از بازیهای کامپیوتری و تاثیر بد آنها در تنبل و بی تحرک ساختن بچه ها ، ایجاد شده، است. بازیهای آن بسیار جذاب، متنوع ، سالم و دوست داشتنی است. یک ورزش کامل است. یکی از دوستانم که علاقه مند  بازیهای کامپیوتری است را آوردم منزل و شروع کرد به انجام بازیی که باید توپهایی را به سمت هدفی پرتاب کنی و نیاز به واکنش سریع بدنی دارد. تا شروع به بازی کرد، گفت: "این برای علیرضا حقیقی ، دروازه بان پرسپولیس خوبه، اگه این بازی را انجام می داد ، این همه گل نمی خورد".

از ویژگیهای دیگر این دستگاه ، کنترل با صدا است (به جای remote ). بازیهای قدیمی XBox نیز روی آن قابل اجراست و دو مدل 4GB و 250GB دارد. امکان عضویت آنلاین و مسابقه آنلاین هم وجود دارد. جدا از همه این امکانات تکنولوژی تشخیص حرکت اندامها و انطباق آنها با بازی شگفت انگیز است.

- جهت اطلاع دوستان ، قیمت دستگاه 250GB در Kmart ، با 3 مجموعه بازی رایگان 399 دلار و در Dick Smith سیصد و هفتاد و هشت دلار است. خوبی Kmart اینه که می تونی بازیهایش را عوض کنی. قیمت بازیهاش حدود 59 دلار است . اگر چه یک مقدار گرونه ولی از آن جاییکه همه اعضای خانواده می تونند بازی کنند و خیلی نشاط آور است، می ارزد. 

به قول ظریفی : "این هم از مقتضیات این روزگار است که حتی مسابقه ورزشی هم آنلاین شده است. "
 فیلم زیر را ببینید تا خودتان بهتر درباره امکانات و بازیهای این دستگاه قضاوت کنید:

عنوان این پست را پس می گیرم. این یکی بهتره: " بچه های امروزی چی از بابا سانتا هدیه می خواهند؟! "

شاید تو بتوانی شاد باشی اما من ...

همکار عزیز، دوست گرامی ، تو حق داری شاد باشی ، جشن سال نو است ، کریسمس است، اگر من هم جای تو بودم شاخ گوزن  بر سرم می گذاستم و مستانه راه می رفتم و از برنامه خود برای گذراندن تعطیلات صحبت می کردم. اما من حس عجیبی دارم. اخبار ناگواری که از ایران می رسد، عذابم می دهند. امروز دولت آمریکا مشغول اجرایی کردن راههای تحریم بانک مرکزی است و اوپک هم با افزایش 5 میلیون بشکه ای خود ، این خط و نشان را برای ایران کشید که کم کم باید فروش نفت را فراموش کنی واین یعنی فشار بیشتر بر خانواده ها و دوستان و یاران ما در ایران. از آنطرف هم اسراییل چپ و راست تهدید به حمله می کند و جامعه جهانی ، یکی یکی به صف معترضان و مخالفان ایران می پیوندند. راستش هیچ خوشحالی ندارم وقتی می بینم کم کم توان اقتصادی خانواده ها در ایران به قدری پایین آمده که خرید تخم مرغ هم برایشان سخت است و باید با تامل در موردش برخورد کنند.  من ذاتا آدم مثبت نگری هستم ولی مسئله خیلی جدی تر از این حرفهاست. دوستان عزیز خارج از کشور،  خانواده های شما در ایران چیزی به شما نمی گویند تا مبادا در غربت نگران نباشید ولی ابعاد فاجعه اقتصادی که در ایران در حال روی دادن است را بزودی خواهیم دید. من واقعا نگرانم ، بیش از هر زمان دیگری و واقعا نمی دانم چه باید بکنم. ریشه های ما هنوز در آن آب و خاک است.

بارون نمیاد اینجا، مرتضی، کاری از گروه کیوسک

کریسمس پارتی ، فضایی متاثر از فرهنگ کار در شرکتها

وقتی توسط یک کاریابی استخدام شده باشی و در شرکت دیگه ای کار کنی، این شانس رو داری که دو بار در کریسمس پارتی شرکت کنی ... گزارش کریسمس پارتی کاریابی رو قبلا نوشتم (چه خجالتی! ) ولی میهمانی شرکت خودمان فضایی کاملا متفاوت داشت. یک رستوران جمع و جور، آقایان و خانمها با لباس سنتی مخصوص این جشن، موزیک زنده، تقدیر از کارکنان برجسته، رقص و آواز و نوشیدنی در حد ترکیدن، ناهار و عکس یادگاری ... جای دوستان خالی. 

جالبترین قسمت زمانی بود که رئیس شرکت از کارمندان نمونه شرکت تقدیر کرد و بعد به همراه آنان به رقص و پایکوبی پرداخت.  واقعیت این است که اینجا همه جور آدمی پیدا می شود. ممکن است امسال در شرکتی کار کنی که  رئیس شرکت با سود سالیانه چند میلیون دلاری، بدون هیچ گونه خودشیفتگی ، با کارمندانش می رقصد و از آنها می خواهد که رقص محلی کشور خود را اجرا کنند و بابت کوچکترین پیشرفت و کار قابل ملاحظه، از تو تقدیر و تشکر کنند و از طرفی ممکن است (مثل سال گذشته من)، در شرکتی باشی که اغلب مجبور باشی تا ساعت 10 شب کار کنی و تازه رئیس شرکت طلبکار هم باشد که چرا کار پیش نمی رود و هزار و یک جور بهانه و دلخوری دیگه.

این قضایا نشاندهنده تفاوت بافت فرهنگی اینجاست.  شاید برای یک مهاجر تازه وارد اولین و مهمترین دغدغه پیدا کردن کار باشد ولی بعد می بینی که اگه فضای کار با روحیاتت متناسب نباشد، اینجا فرق زیادی با ایران نمی‌کند. (یادم افتاد که در محل کار سابقم در اتاق بازرگانی، دبیر اتاق هر وقت من رو می دید، داد و قال راه می انداخت که فلانی چرا کار نمی کنی؟ و بعد از اینکه من به استرالیا اومدم ، همیشه من را به عنوان چماق توی سرِ نفر جایگزین من می کوبید که تو باید شبیه فلانی کار کنی!) اینجا هم کم و بیش همین قضیه است، در شرکت قبلی من کار deploy  انجام می دادم و همیشه غرغر رئیس و مدیر پروژه بلند بود ولی بعد از رفتن من از آن شرکت مجبور شدند دو نفر را برای همان پست استخدام کنند که تازه اون دو نفر خرابکاریهایی انجام دادند که من اگر یک دهم آن را انجام می دادم، حتما اعدام می شدم.  

--

یکی از دوستان ایمیل زده بود و خواسته بود که درباره سطح درآمد در اینجا توصیح بدهم. راستش این سئوال خیلی کلی است. برای هر تخصص و کاری متفاوت است. و تازه سطح درآمد به نظر من آیتم مهمی در زندگی نیست، مهم اینه که اختلاف سطح درآمد و هزینه ها در زندگی چقدره؟ اینجا مهندسان کامپیوتر با تجربه، به طور خالص ماهیانه سطح دستمزدهای مختلفی دارند از 3800 دلار در ماه تا 8 هزار دلار (تخصصهای کمیاب و کاملا حرفه ای) ولی تجربه به من ثابت کرده که اینجا شما هر چقدر درآمد داشته باشی، تقریبا یک سومش را میدهی بابت اجاره خونه، یک سوم هزینه های واجب (مثل خورد و خوراک و قبض ها و رفت و آمد) و یک سوم آخرش هم بسته به روش و به قول اینها استایل زندگی ات دارد. یکی خرج تفریح می کند، یکی جمع میکند خونه بخره، یکی می ده بایت قسط وامهایی که گرفته و.... اگه دنبال یک نمونه دقیقتر هستید این پست را از کوروش بخوانید.

این فیلمها رایگانند چه با تخمه چه با پف فیل

نمی دونم باعث و بانیش کیه و هدفش چیه؟ نمی دونم مجوزش رو داره را داره یا نه؟ در مورد درست یا غلط بودن کارش هم هیچ بحثی ندارم ولی اگر می خواهید یک سری فیلمهای برجسته ایرانی مثل "جدایی نادر از سیمین" ، "زمانی برای مستی اسبها" و "آینه" را بصورت آنلاین ببینید سری به این سایت بزنید. (دانلود نمی شود کرد، فقط می توانید آنلاین ببینید)

http://vimeo.com/31660900

جرایم اقتصادی که ACCC بر آن نظارت می کند

احتمالا شما با Fair Trading در استرالیا آشنا هستید که مرجع شکایات در مورد حقوق مشتری در بازار است ، اما علاوه بر آن سازمان دیگری به نام Australian Competition and Consumer Commission نیز وجود دارد که طبق قانون جدید طیف بیشتری از موارد مربوط به رقابت عادلانه شرکتها در محیط تجارت و رعایت حقوق مشتری را بررسی می نماید.
طبق قانون جدید، لازم الاجرا از 1 ژانویه 2011 ، شرکتها در تبلیغات، جلسات فروش و قراردادهای خود باید اصول صادقانه تجارت را رعایت کنند در غیر اینصورت با جرایم بسیار سنگین مالی مواجهه می‌شوند. چند نمونه از مثالهایی که شامل این قانون می شوند:


- اگر یک شرکت موبایل اقدام به فروش موبایل به شما کند، بدون اینکه در ناحیه شما آنتن‌دهی داشته‌باشد
- اگر یک بنگاه مسکن، تبلیغ خانه ای را بکند که اطلاعاتش واقعی نباشد، مثلا بگوید که رو به دریاست ولی واقعا اینطور نباشد و فقط نزدیک به دریا باشد.
- اگر یک جواهر فروش ، قیمت جواهری را اینطور اعلام کرده باشد: "قبلا 200 دلار ، الان 100 دلار" ، ولی هیچگاه قبل از این به قیمت 200 دلار نفروخته باشد
- اگر یک شرکت باربری طوری تبلیغ کند که تصور بیننده این باشد که کالا را با هواپیما حمل می کند ولی در واقع حمل بصورت جاده ای صورت گیرد
- فروش کالاها بصورت هرمی
- مجبور کردن مشتری به دریافت سرویسی از شرکت دیگری که احتمالا بابت آن پورسانت دریافت می‌شود (مثلا شما خانه ای می خرید و بنگاه مسکن به شما بگوید که باید از این شرکت ، بیمه ملک را بگیرید و ثابت شود که بابتش پورسانت می گیرد)
- شرکتی برای جذب نیرو امکان "کار از خانه" را بیان کرده باشد ولی واقعا نتواند کار در خانه را به شما بسپرد.
- معرفی یک کالا با قیمت خاصی ، در صورتی که این قیمت فقط مربوط به زمان خاص باشد و یا فقط تعداد محدودی از آن کالا موجود باشد.


و دهها مورد دیگر شبیه به این که شما بتوانید ثابت کنید که شرکتی که کالا یا خدماتی به شما فروخته است، صادقانه عمل نکرده است (چه در تبلیغات ، چه در قرارداد و چه در معرفی شفاهی )، همه جزء مواردی است که ACCC آن شرکت را به عنوان متخلف می شناسد و شما براحتی می توانید از آنها شکایت کنید.


من در مورد پروسه شکایت و دردسرهای آن چیزی نمی دانم ولی همینقدر می دانم که وکلای زیادی هستند که در صورتی که چنین مساله ای وجود داشته باشد، با شانس بسیار بالایی پرونده را می‌پذیرند و پیگیری می کنند.


برای دریافت اطلاعات بیشتر سایت ACCC را مطالعه نمایید.

چه خجالتی !!!

فرض کنید که به میهمانی کریسمس شرکت کاریابی ای که شما را استخدام کرده است، دعوت شده اید. فرض کنید چون همه دعوت شده ها در شرکتهای مختلفی کار می کنند، هیچ کدام را نمی شناسید. فرض کنید ناگهان شخصی که در کاریابی با شما مصاحبه کرده را می بینید و شروع به صحبت می کنید. فرض کنید شما بعنوان شخصی با زمینه اطلاعات قوی در زمینه آی تی استخدام شده اید و الان هم دارید کار تخصصی انجام می دهید. فرض کنید صحبتها از سلام واحوالپرسی و وضعیت هوا وکار گذشته و شخص دیگری (که او هم متخصص آی تی است ولی اصالتا انگلیسی زبان ) نیز به شما ملحق می شود. فرض کنید نمره آیلتس شما هفت است و هر فرصتی گیر می آورید ، پادکست انگلیسی گوش می دهید و فایلهای انگلیسی را زیر و رو می کنید و لغت حفظ می کنید. حالا فرض کنید در آن شلوغی میهمانی که همه در فضای کوچک یک بار فریاد می زنند تا صدای همدیگه رو بشنوند، فردی که در کاریابی کار می کند حدود 30 ثانیه جملاتی می گوید که شما چیزی شبیه به این می شنوید: " اَز فار اَز دِ کُمپانیز اِستارت دوینگ .... هَوینگ دِ سِیم سیچوویشن .. زومینگ آن دیس پِرپوس ..... " (راهنمایی : به جای نقطه چینها یک سری حروف نامربوط بگذارید مثل : فیگو تینو رینا مثت " ) و طرف در ادامه رو به شما کرده و می پرسد : "سُ واتس یور آی‌دیا اِباوت دیس، امیر؟ " حالا فرض کنید شما که بعضی وقتها صحبتهای عادی فارسی را هم متوجه نمی شوید و چند بار می پرسید، شوک زده می گویید: " پاردون ؟" و طرف همان جملات را می پرسد و این دفعه کافه کمی ساکت تر می شود و متوجه می شوید که خیر مشکل فقط شلوغی نیست و مشکل از سرعت زیاد گویش ، ناآشنایی با این اصطلاحات و هزار و یک کوفت دیگه است از جمله اینکه هیچ وقت شانس شرکت توی بحثهایی شبیه به این و حتی ساده تر را نداشته اید.

وای! چه خجالتی کشیدم! از فردا چی گوش بدم که کمی شبیه این حرف بزنه؟ یقه کی رو بگیرم بگم بابا یک مقدار درباره مسائلی مثل سیاست گذاریهای اقتصادی و تاثیر آنها در آی تی با من ببببببببحث کن که ببینم اصلا حرفی برای گفتن دارم یا نه و اگه دارم چطوری بیانش می کنم؟ چه خجالتی! چه خجالتی!