آیلتس استقامتی

شاید باورتان نشود که من برای اولین بار در تاریخ 12/20/2007 با وکیلم آقای دکتر خاضع قرارداد بستم و حدود یکسال بعدش هم برای تست پزشکی رفتم . آن موقع اداره مهاجرت استرالیا بعد از ثبت نام ( لاج ) هم آیلتس را قبول می کرد و متاسفانه من نتونستم نمره مناسب ( 6 در هر مهارت ) را بیاورم و فقط بخاطر نیم نمره ( reading را 5.5 شدم ) مهلتم به پایان رسید و مجبور شدم انصراف بدم .
دوباره برای آیلتس ثبت نام کردم و باز هم نیم نمره کم آوردم. افرادی که سال 86 امتحان داده باشند می دونند که یه مدت آیلتس وضعیت عجیب و غریبی داشت. بار سوم هم به همان ترتیب شد یعنی نیم نمره از ریدینگ کم آوردم و حسابی داغون شده بودم. امتحان آیلتس تبدیل به کابوسی شده بود که تمامی نداشت و زندگی ما رو داشت نابود می کرد . هر چی کتاب تست آیلتس در بازار موجود بود ، کار کرده بودم. دو ، سه تا معلم زبان عوض کرده بودم ، هر چی تست قبل از امتحان می زدم ، نمره بالای 6 می گرفتم ولی وقتی می رفتم سر جلسه ، دقیقا از ریدینگ 5.5 می گرفتم . تسلیم نشدم. به توصیه یکی از شاگردهام ( من مدرس برنامه نویسی هستم ) یه معلم جدید گرفتم و اون توصیه کرد که کتابهای تافل را کار کنم . 2 تا کتاب longman و delta را کار کردم ولی بدلیل مشغله های کاری اصلا فرصت مطالعه مثل دفعات قبل را نداشتم . برای امتحان چهارم ثبت نام کردم . سر جلسه قبل از شروع آزمون آهنگی از سامی جابر را پخش می کردند که من گریه ام گرفت . از اینکه اینهمه تلاش کرده بودم و نتیجه نگرفته بودم ، کلافه بودم . آبرویم جلوی دوست و آشنا رفته بود . همه می گفتن تو چقدر کودنی ، این همه کلاس رفتی نباید نیم نمره رشد می کردی و من نمی دونستم چی بگم ! پاشدم رفتم بیرون یه آبی به صورتم زدم و برگشتم سر جلسه. 2 هفته بعد وقتی داشتم صبح می رفتم سر کلاس ، خانمم زنگ زده بود و نمره ام را پرسیده بود . باورم نمی شد : 3 تا از مهارتها را 7 گرفته بودم و ریدینگ را 6 . بالاخره طلسم شکسته شده بود و همانروز زنگ زدم به وکیلم و برای assess دوباره ثبت نام کردم !
شاید هر کس دیگه ای بود خسته می شد و دیگه امتحان نمی داد ولی وقتی به بدتر شدن اوضاع در ایران نگاه می کردم ، با خودم می گفتم تو باید قبول بشی و باز شروع می کردم!